Clevers ontving de Josephine Nefkens prijs in 2008 voor zijn baanbrekend onderzoek in de signaaltransductie betrokken bij het ontstaan van darmkanker en de ontwikkeling van de organoïde technologie. Hans Clevers is hoogleraar Moleculaire Genetica aan de Universiteit Utrecht en het UMC Utrecht, groepsleider bij het Hubrecht Instituut (KNAW) en het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie en Oncode onderzoeker. 

Het lab van Hans Clevers slaagde erin om de stamcellen in de darm op te sporen en ontwikkelde een methode om ze in het laboratorium op te kweken tot 'mini-darmpjes', zogenaamde darm-organoïden. Inmiddels kunnen er ook organoïden van onder meer de lever, de longen, de maag, de nieren en de alvleesklier gemaakt worden. Dat biedt ongeziene mogelijkheden onder meer voor het testen van medicijnen. Zo kan op den duur door het kweken van patiënt-specifieke organoïden  de response van behandelingen voor deze specifieke patiënt beter ingeschat worden. Dit is zeer relevant aangezien veel kankermedicijnen slechts bij een deel van de patiëntenpopulatie aanslaan. Betere prognoses van effectiviteit kunnen helpen kostbare behandeltijd te sparen en patiënten te behoeden voor onnodige, zeer ernstige bijwerkingen. Organoïden zouden ook een deel van de dierenexperimenten kunnen vervangen.

In de onderstaande video legt Prof. Clevers het belang van organoïden voor het kankeronderzoek uit.

Als wetenschapper ontving Clevers diverse prestigieuze prijzen en onderscheidingen, waaronder de Spinozapremie (2001) en de Heinekenprijs voor de Geneeskunde (2012). In 2013 ontving hij de Breakthrough Prize in Life Sciences. Clevers werd ook benoemd tot Chevalier in het Franse Legion d'Honneur en Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw (2012). Hij in ontving in 2021 een Ere-doctoraat van de Katholieke universiteit Leuven (België). 

"Voor mij kwam de Josephine Nefkens prijs -terugkijkend- in 2008 op het allerbeste moment. Na vele jaren speuren hadden we in 2007 de darmstamcel ontdekt, de stamcel die elke dag weer de binnenbekleding van de darm vernieuwt, en de meest actieve stamcel van het menselijk lichaam is. Doordat de Nefkens prijs ons een grote vrijheid van besteding bood, konden we onmiddellijk aan de slag om meer te leren van (en te kunnen met) die vers ontdekte stamcel. We lieten zien dat de darmstamcel aan de basis staat van darmkanker. En dat er in darmtumoren cellen leven die sterk lijken op de gezonde stamcel. Helaas zijn specifieke kankerstamcellen de drijvende kracht achter de groei van darmtumoren. Maar het allerbelangrijkste: geheel onverwacht bleek het mogelijk om een enkele stamcel uit te laten groeien in het laboratorium tot een mini-darmpje. Zo'n mini-darmpje kan oneindig doorgekweekt worden in het laboratorium. Hetzelfde kunststukje bleek vervolgens mogelijk voor vele andere organen uit het menselijk lichaam en ook voor de tumoren die in al die organen kunnen ontstaan. Deze technologie is omgedoopt tot 'organoid technology' en heeft inmiddels de wereld veroverd. Voor kankerpatiënten betekent dit dat er een nieuwe manier is ontstaan om kankergeneesmiddelen te ontwikkelen, maar ook om het allerbeste geneesmiddel voor de individuele patiënt op te sporen door tumor-organoïden van de bewuste patiënt in het lab aan een scala van geneesmiddelen bloot te stellen."

 

Links: gekleurde darm-organoïd. Rechts: gekleurde darm-organoïd geïnfecteerd met SARS-CoV-2 (in groen).